Architectuur Design Deelopdrachten
In dit portfolio worden de deelopdrachten besproken die aan de langdurige opgave vooraf gingen. De deelopdrachten waren; Essentie maquette, concept model, compacte ruimte, open/gesloten, lichtmodel, materiaal overstijgend en trappenhuis. Eerder al moesten we voor dit vak een boekje maken met alle deelopdrachten erin verwerkt. In dit portfolio staat dezelfde informatie als in het boekje, maar zijn er voor sommige opdrachten betere foto's gemaakt.
Dit was de eerste maquette waar we aan hadden gewerkt. In plaats van een goede, kloppende, op schaal maquette te maken, moesten we een essentiemaquette maken. De essentie van de gebouwen zoals wij deze ervaarde was als volgt; “Elk gebouw heeft zijn eigen constructie, maar wat alle gebouwen gemeen hebben is dat de constructie zeer duidelijk is in alle gebouwen en men geen moeite heeft genomen om dit te verbergen.”
Wij hebben erg ons best gedaan om alleen de essentie weer te geven in de maquette en in het moment vond ik de opdracht erg succesvol. Maar als ik terugkijk zie ik duidelijk dat we ook andere dingen naar voren hebben laten komen. Om te beginnen was de vorm van het gebouw nog duidelijk te zien. Ondanks dat we bepaalde delen wel hadden weggelaten, zijn er bepaalde elementen geweest die ook verwijderd konden worden. Ik denk dat de essentie nog duidelijker was geweest. Ook is het duidelijk terug te zien dat we niet echt konden kiezen tussen twee essenties, constructie en open en dicht. Bij de presentatie hebben we voornamelijk de focus gelegd op de constructie, maar tijdens het maken waren we net zoveel bezig met de geslotenheid van de gebouwen te laten zien als de constructie. Het gebrek aan keuzes maken is later ook terug te zien.
Bij de tweede opdracht moest er een ruimte of gebouw ontworpen worden voor de opleiding Architectuur. Deze ruimte bestaat nog niet omdat ze opleiding vroeger veel kleiner was. Nu is er veel behoefte aan een grotere ruimte. Bij het eerste ontwerp dat we moesten maken was het belangrijk dat er aandacht werd besteed aan de andere Artez gebouwen, de connectie tussen het bijgebouw en wat een zou passen bij de opleiding Architectuur.
Naar mijn mening heb ik deze opdracht succesvol uitgevoerd. Bij het ontwerpen heb ik de omgeving goed geanalyseerd en ben ik gaan kijken wat een architect precies doet. Deze observeert en analyseert de omgeving, zowel de locatie als de mensen die zich daar bevinden. Dit heb ik proberen terug te brengen in mijn model, wat best succesvol is uitgevoerd. Waar ik wel moeite mee had was met de presentatie. Ik was niet gewent modellen te presenteren en zei daarom ook dingen die ik anders had willen verwoorden en dingen die ik überhaupt niet had willen zeggen. Het presenteren van projecten is nog steeds iets wat ik lastig vind en nog steeds aan werk.
Voor de compacte ruimte kregen we een netto ruimte van 3x5x7 meter. We mochten de ruimte gebruiken op elke manier die we wilden. Een spannende ruimte moest worden gecreëerd, hoe maakte niet uit. Materialisatie was niet nodig, tenzij het nodig was voor je ontwerp.
Deze opdracht was waar het meest fout was gegaan, maar dus ook waar ik de meeste leerpunten vandaan heb gehaald. De grootste fout van het model was dat ik geen keuzes kon maken. Ik wilde met licht spelen én water gebruiken én zwevende ruimtes maken én groen toevoegen. Het licht dat ik wilde toepassen moest ook weer op drie verschillende manieren toegepast worden. Daardoor werd mijn model erg druk en was de essentie in het model verloren. Verder had ik nog meer kunnen werken aan bewuste keuzes maken. Veel dingen waren niet heel goed doordacht, wat geen verassing is als ik zoveel verschillende onderwerpen in mijn model wilde stoppen. De laatste fout was dat ik probeerde karton te verven, terwijl ik eigenlijk wist dat het hiervan krom ging staan.
Voor de vierde opdracht moest een gevelfragement ontworpen worden voor een overslagloods. De uitdaging was om dit gevelfragment architectonisch interessant te maken. Verschillende begrippen waren gegeven om te helpen bij het vormen van een idee; open/gesloten, transparantie, perforaties, ritmiek, plastiek en compositie.
Na de feedback van opdracht 3 besloot ik volledig de andere kant op te gaan. In plaats van geen keuzes kunnen maken en heel erg veel dingen in mijn model te stoppen, besloot ik dit model extreem simpel te maken. Het model had één essentie en niet meer dan dat. Tijdens het ontwerpen besloot ik alle extra ideeën die in mij opkwamen meteen aan de kant te schuiven. Ik probeerde wel bewuste keuzes te maken, maar alle andere ideeën zette ik meteen uit mijn hoofd. Sommige ideeën hadden wel wat interessants erin zitten, maar ik wilde de opdracht echt gebruiken om eenvoud te onderzoeken in tegenstelling tot wat ik normaal snel doe. En het is gelukt in principe. Het model voldeed precies aan de opdracht en er was eigenlijk geen negatieve feedback. Maar toch voelde ik me redelijk onvoldaan aan het einde van deze opdracht en zou ik zelf het model als te saai en eentonig omschrijven. Ik ben dus blij dat ik deze kant heb onderzocht, maar ik moet duidelijk ergens tussen eentonig en chaos in zitten.
Bij architectuur is het belangrijk om te weten hoe licht werkt in een ruimte en hoe het in jouw voordeel kan werken. Voor deze opdracht moesten we dan ook experimenteren met licht door een museale ruimte te ontwerpen. Er moest ook nodige aandacht besteed worden aan de materialisering, concept en de lichtbron, omdat deze veel invloed hebben op hoe licht speelt in de ruimte.
Ik vond het lastige opgave, omdat licht op heel veel verschillende manieren ingezet kan worden. Toen ik eindelijk een idee had, was de uitvoering erg lastig. Ik had eigenlijk een verkeerd materiaal gekozen voor mijn model, maar had dit genegeerd en was gewoon door gegaan met karton. Dit zorgde ervoor dat ik erg snel al tegen mezelf zei, “Nu heb je genoeg gedaan, men snapt vast wel wat je probeert te creëren. Achteraf gezien klopte die instelling niet helemaal, maar daar kwam ik pas achter toen ik in de trein mijn model liet zien aan een paar klasgenoten en toen ik de feedback kreeg tijdens de les. Het was een heel mooi idee, maar doordat ik al zo snel tegen mezelf had gezegd dat het genoeg was geweest, was de grootsheid er een beetje vanaf. Het beeld dat ik in mijn hoofd had was dat de muren zo hoog kwamen dat alleen het plafondlicht je oriëntatiepunt kon zijn, maar in mijn model kwamen de muren tot knie-/heuphoogte.
De vorige opdrachten hadden één ding gemeen, het ging om de architectuur. Of het nou een ruimte of een gevel was, het moest architectonisch interessant zijn. Maar deze opdracht draaide volledig om de verrijking van materialen en had niks te maken met architectuur. Sterker nog, het mocht überhaupt niks voorstellen. Verschillende materialen leren kennen is erg belangrijk omdat elk materiaal zijn eigen zwakke en sterke punten heeft. Zo is karton goedkoop en voorspelbaar, maar het heeft ook een goedkoop uiterlijk en is sterker als schetsmaquette voor de ruimtelijkheid dan een eindmaquette. Beton heeft juist een professionelere uitstraling, maar vergt meer moeite en ervaring.
Dit was de eerste opdracht waarbij mijn eerste idee volledig mislukte. Ik wilde proberen met wol iets te maken, dus had ik het gemixt met lijm en zwarte verf, maar het was een onbruikbaar product geworden en eerlijk gezegd ook een beetje onsmakelijk. Dus moest ik het aan de kant gooien. Ik was er wel een tijd mee bezig geweest en dit was al de derde poging tot een wollige creatie, dus toen ik iets nieuws moest bedenken wat ik eigenlijk al helemaal klaar met de opdracht. Omdat ik toch wat moest presenteren besloot ik maar even met een verfföhn een plastic flesje te smelten. Dit gaf een erg interessante creatie, dus besloot ik meer flesjes in verschillende manieren te smelten. Ook ander plastic materiaal werd gebruikt. Zo ontdekte ik hoe verschillend plastic smelt en welke wel te beïnvloeden zijn en welke niet. Het is uiteindelijk een heel leerzaam project geworden, waarbij ik leerde los te laten van perfectionisme en meer kon genieten van het proces.
Het trappenhuis is de laatste opdracht van de reeks. Een trappenhuis wordt als een van de meest architectonische elementen in een gebouw beschouwd. De materialisering, detaillering, vorm en ruimtelijkheid zijn allemaal van toepassing als het gaat om een trappenhuis. Naast een goed overtuigend model te ontwerpen, was de materialisering ook erg belangrijk.
Dit model vind ik mijn meest succesvolle model uit alle opdrachten. Niet omdat deze geen fouten heeft, maar omdat ik niet de fouten van de vorige modellen heb herhaalt. Mijn keuzes waren bewust, het heeft voor mij een balans tussen chaos en eentonig en ik ben gegaan voor een materiaal waar ik nog nooit eerder mee heb gewerkt. Het model heeft uiteraard wel zo zijn tekortkomingen. Zo is het gipsverband veel beter zichtbaar dan ik had voorspelt en waren mijn pogingen om dit te verbloemen niet succesvol. Maar ik had plezier in het maken van deze maquette en heb er veel aandacht aan besteed. Het laat precies zien wat de essentie is van het model, iets wat ik erg lastig heb gevonden de afgelopen opdrachten.
